Konferencja zorganizowana przez Akademię Łomżyńską "Wychowanie w świecie wirtualnym – aspekty praktyczne" była głosem przede wszystkim humanistów, którzy rozważali online, w jaki sposób dostęp do nowoczesnych technologii informatycznych zmienia sposób uczestnictwa dzieci w świecie i jak wirtualne narzędzia wykorzystać skutecznie do celów edukacyjnych, a przede wszystkim wychowawczych. Na konferencję zarejestrowało się 900 uczestników z całego kraju, nauczycieli i rodziców. Ci w zawodowej pracy i w codziennym wychowaniu stykają się z „internetowymi tubylcami”, czyli pokoleniem które wyrosło ze „smoczkiem XXI wieku” – smartfonem w dłoni.

Chociaż rozwój technologii jest nieunikniony, a procesy adaptacji do zmian cywilizacyjnych są naturalne, to na początek garść faktów sygnalizowana przez naukowców. Smartfon to nie smoczek. Dzieciom poniżej 24 miesiąca nie należy dawać do ręki smartfornów, gdyż nawet przy niewielkiej ekspozycji wykazują dużą tendencję do behawioralnego uzależnienia od małego, kolorowego ekranu telefonu. Smartfona rodzice nie powinni stosować jako formy nagrody lub sposobu na uspokojenie dziecka, nie powinien on być "smoczkiem XXI wieku", jeśli chcemy wychować zdrowe i szczęśliwe dzieci.

Tymczasem z danych CBOS z 2019 r. wynika, że jedna trzecia rodziców niemowlaków daje im do ręki smartfon, a w wieku od 2 do 5 lat z tego typu urządzeń korzysta już 64 procent polskich maluchów. U starszych dzieci czas korzystania ze smartfona powinien być dozowany i przeplatany aktywnością ruchową, aby dzieci nie były przebodźcowane, nie wykazywały deficytów uwagi, nie cierpiały na "smartfonową szyję" (obniżenie krążków międzykręgowych C5-C7, zmiany zwyrodnieniowe szyi) lub hipokineznję (nadmierne obciążenie układu nerwowego przy minimalnym obciążeniu układu ruchowego, skutkujące w przyszłości licznymi schorzeniami i chorobami).

Z technologi korzystać można, ale mądrze. Czyli jak? Dr Karol Kowalczuk, autor książki "Edukacja w pikselach", mówił jak wykorzystać gry komputerowe w procesach wychowania i edukacji. – W latach 70-tych, 80-tych XX wieku gry komputerowe, takie jak Mario, stanowiły iskrę magii w naszej szarej codzienności – wspominał naukowiec. Mówił, że często stereotypowo postrzegamy gry, przypisując im negatywne konotacje, np. agresję, a rzeczywistość jest bardziej zróżnicowana. 

 –  W Polsce jest 20 milionów graczy, połowa z nich to świadomi użytkownicy czyli osoby dorosłe, 40 proc. wszystkich graczy ma płeć żeńską – przytaczał dane dr Karol Kowalczuk. I odpowiadał na pytanie dlaczego cyfrowe światy są tak atrakcyjne. Gry są imersyjne, posiadają atrakcyjne modele motywacji, dają szybką gratyfikację, dostosowane są do preferencji użytkownika, który wybiera poziom trudności, swojego awatara. I najważniejsze: stawiają ciekawe wyzwania, które nie przekraczają kompetencji użytkownika.

– Ralph Koster w książce "A Theory of Fun for Game Design" postawił tezę, że gra jest stałą składową naszego życia, człowiek pierwotny prowadził grę o przetrwania, gdy idziemy do pracy też prowadzimy rodzaj gry. Wyznaczamy sobie trasę i staramy się uniknąć spóźnienia, kolizji na drodze. Takie spojrzenie pozwala ujrzeć w grach wirtualnych kontynuację ewolucyjnej potrzeby naszego umysłu – mówił dr Kowalczuk. Dodawał, że podłączone do gier mózgi współczesnych dzieci są polisensoryczne, przystosowane do poznania międzyzmysłowego, a dobrze dobrane gry (zgodnie z wiekiem, czyli systemem PEGI - Pan European Game Information) mogą wspierać poznawczo dzieci, kształtować szybki czas reakcji, myślenie algorytmiczne, dawać poczucie satysfakcji i sprawstwa. Fundamentalna jest jednak  rodzicielska i wychowawcza zasada – zaangażowania i uważności. – Profesor Adam Solak ujął to znakomicie mówiąc, że lekceważenie zainteresowań dzieci to lekceważenie ich samych. Interesujmy się naszymi dziećmi, pytajmy w co i dlaczego grają, co im daje wirtualność. Kontrolujmy czas przed ekranami, bądźmy obecni i koniecznie dostosowujmy gry do wieku użytkownika – konkludował naukowiec.

W podobnym duchu, ale obrazując swoje doświadczenie prowadzenia zajęć z maluchami pt. „Kodowanie na dywanie”, wypowiadał się Artur Arciszewski z Akademii Łomżyńskiej. – Dzieci we wszystkich czynnościach, także na wirtualnym podwórku, potrzebują czujnej obecności rodzica. Podobnie, jak na realnym podwórku, tak i na wirtualnym podwórku mogą się dobrze bawić, ale grożą im tam także kolizje, upadki, czyhają pewne niebezpieczeństwa. A my dorośli jesteśmy bo to, aby być i czuwać, interesować się na równi aktywnościami dzieci w świecie realnym i w świecie wirtualnym – mówił Artur Arciszewski.

Referaty podczas konferencji wygłosili: socjolog dr Anna Sugier-Szerega (KUL), pedagog dr Katarzyna Stankiewicz (UKSW), autor książki "Edukacja w pikselach" dr Karol Kowalczuk, historyk sztuki dr Elżbieta Wiącek (UJ), kulturoznawca dr Danuta Smolucha (Uniwersytet Ignatianum), informatyk mgr Artur Arciszewski (Akademia Łomżyńska). Konferencję otwierał Rektor Akademii Łomżyńskiej, profesor Dariusz Surowik, a moderowała ją profesor Sylwia Jaskuła-Korporowicz, organizatorka przedsięwzięcia, które wpisuje się w realizowany już drugi rok na uczelni projekt pt. „Wychowanie w świecie wirtualnym –  popularyzacja wiedzy wśród rodziców i nauczycieli”.

Projekt pt. "Wychowanie w świecie wirtualnym – popularyzacja wiedzy wśród rodziców i nauczycieli" realizowany jest przez Akademię Łomżyńską i dofinansowany przez Ministerstwo Edukacji i Nauki, zakłada popularyzację wiedzy w zakresie aktualnej tematyki związanej z funkcjonowaniem człowieka w przestrzeni wirtualnej i przenoszeniem coraz liczniejszych jego aktywności do tego wymiaru. Wpisuje się on w instytucjonalną politykę otwartości, ponieważ umożliwia upowszechnianie wiedzy i wyników badań pracowników naukowych uczelni.

Akademia Łomżyńska przystąpiła do sieci Enactus, czyli największego i najbardziej prestiżowego na świecie programu łączącego najzdolniejszych studentów ze światem biznesu. To oznacza, że studenci z Łomży mają okazję zyskać wyjątkowe doświadczenie biznesowe oraz zwrócić uwagę czołowych światowych marek.

Enactus powstał w latach 70-tych w USA, a od 2009 roku idea, aby łączyć młode talenty z pracodawcami o największych zasobach wiedzy, doświadczenia i kapitału gospodarczego oraz społecznego została zaimplementowana także w Polsce. Z siecią Enactus współpracują w naszym kraju największe ośrodki akademickie, a Akademia Łomżyńska jest w tym gronie prawdziwym ewenementem – niewielka, ambitna i prężnie rozwijająca się uczelnia przeszła pozytywnie proces akceptacji przez Enactus Poland, którym zarządza firma Bigram specjalizująca się m.in. w doradztwie HR.

Enactus działa w 40 państwach na świecie. Jest unikalnym narzędziem do wyłapywania studenckich talentów i wiązania studenckich ścieżek kariery z firmami o globalnym zasięgu i doświadczeniu. W Polsce z siecią Enactus współpracują takie przedsiębiorstwa jak: BIGRAM, ORACLE, VIVE Textile Recycling, Bank Gospodarstwa Krajowego, BIC, Fundacja Empiria i Wiedza, Pfizer, DOZ S.A., Gide Loyrette Nouel.

Idea jest prosta: firma przystępująca do sieci przedstawia jej swoje cele, a Enactus do ich wzmocnienia wyznacza studenckie zespoły projektowe pracujące w obszarach m.in. employer branding i university relations, innowacji i CRS lub networkingu liderów. Studenci zdobywają doświadczenie i możliwość bliskiej współpracy z menadżerami dużych firm, poznawania kultury organizacyjnej przedsiębiorstwa, a także – jako efekt kuli śnieżnej – stają się wyłapywani przez pracodawców jako przyszli pracownicy. Enactus tworzy zatem kreatywną przestrzeń oraz naturalne relacje, oparte na zaufaniu i możliwości wzajemnego poznania, na linii student (potencjalny pracownik) a pracodawca.

Ważnym elementem studenckiej współpracy z firmami są projekty społecznie odpowiedzialne, ich celem jest kreowanie i wdrażanie rozwiązań, które mogą zostać globalnie i lokalnie zauważone oraz wdrożone, wpływanie korzystnie na społeczeństwo, środowisko przyrodnicze oraz promowanie etycznej twarzy biznesu. Studenckie zespoły, pod pieczą opiekunów naukowych i przedstawicieli firm, tworzą rozwiązania biznesowe oparte na  innowacjach technologicznych i społecznych.

Każdego roku, zrzeszone w Enactus Poland, studenckie zespoły rywalizują o laur najlepszego projektu, a zespół, którego projekt osiągnie najlepsze noty reprezentuje nasz kraj na światowym konkursie Enactus World Cup, który odbywa się w różnych częściach świata – chociażby w Dolinie Krzemowej w USA.

W Akademii Łomżyńskiej pierwszym studenckim zespołem, który przystępuje do sieci Enactus, aby zdobywać unikalną wiedzę i walczyć o najwyższe nagrody – jest Sekcja ENACTUS Studenckiego Koła Naukowego Młodych Przedsiębiorców, pod pieczą wykładowczyni dr Edyty Dąbrowskiej. Studenckim liderem Sekcji jest Katarzyna Kaszuba (kierunek Zarządzanie), której innowacyjny i oparty o wirtualną rzeczywistość rozszerzoną, biznesplan pt. Park Zawodów zwyciężył w marcu 2023 r. w konkursie Miasta Łomża „Mój pomysł na biznes – zabiznesuj w Łomży”.

Akademia Łomżyńska to uczelnia publiczna, która od dwudziestu lat działa w obszarach dydaktyki, nauki, będąc także instytucją wspierającą procesy społeczne i gospodarcze regionu – poprzez badania i ekspertyzy naukowe oraz sieć studenckiego wolontariatu. Uczelnia współpracuje z sektorem firm i instytucji, w obszarach: konsultowania programów studiów i ścieżek specjalizacyjnych, praktyk studenckich, wspierania wartościowych projektów i inicjatyw. Uczelnia kładzie duży nacisk na rozwój kompetencji interpersonalnych studentów, dlatego umożliwia im udział w projektach kulturowych, społecznych i humanitarnych koordynowanych przez liczne fundacje oraz stowarzyszenia. Akademia Łomżyńska współpracuje z zagranicznymi uniwersytetami i ośrodkami naukowymi (ponad 120 umów o współpracy), efektywnie wykorzystuje fundusze programu Erasmus+ oraz możliwości globalnej wymiany wiedzy i doświadczeń (wyjazdy zagraniczne, wizyty studyjne, cykliczna organizacja International Staff Week oraz regularne goszczenie stypendystów Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta). W swoim mieście Akademia Łomżyńska jest jednym z największych beneficjentów funduszy europejskich, od początku istnienia do chwili obecnej pozyskała ponad 120 milionów złotych, inwestując je w rozwój unikalnej infrastruktury dydaktycznej i naukowo-badawczej oraz projekty miękkie.

W dniu 20 listopada 2023 roku w Akademii Łomżyńskiej odbyło się seminarium zatytułowane "Street Life: mikrokosmosy społeczne w świetle kompetencji interkulturowych" z okazji Dnia Pracownika Socjalnego. Spotkanie zgromadziło studentów Pedagogiki i Prawa oraz pracowników Zakładu Pracy Socjalnej i Zakładu Pedagogiki. Moderatorem wydarzenia był dr Tadeusz Kowalewski - Kierownik Zakładu Pracy Socjalnej, a główną prelegentką - Kornelia Golombek, wykładowca kompetencji społecznych w Düsseldorfie i Essen w Niemczech.

W trakcie seminarium Golombek podkreślała, że "Street Life" nie jest jedynie życiem na ulicy, lecz tętnem tłumów ulicy. Prelegentka przez pryzmat teorii naukowych G. Simmla, A. Maslowa, Kluckhohna, Strodbecka i Welsch oraz G. Hofstede prezentowała temat "Street Life: mikrokosmosy społeczne w świetle kompetencji interkulturowych". Podała także przykłady praktyk społecznych, takie jak Dworzec Główny w Düsseldorfie, islamski krąg kulturowy czy rosyjski krąg kulturowy, które ilustrowały różnorodność mikrokosmosów społecznych.

W dalszej części prezentacji Golombek skupiła się na technikach interkulturowego postępowania zawodowego, obejmujących percepcyjną precyzję, rozszerzanie rutyny zawodowej, kontrolę wpływów emocjonalnych, empatię, zmianę perspektywy postrzegania oraz gramatykę kulturową.

Pytanie postawione podczas seminarium przez prelegentkę, czy kultura może jedynie wzbogacać, czy może również prowadzić do konfliktów cywilizacyjnych, otworzyło dyskusję na temat relacji między kompetencjami kulturowymi a tzw. zgrzytami kulturowymi. Golombek podkreśliła, że w erze globalizacji, gdzie Europa eksploruje nowe podstawy wielokulturowości, rozwój kultury subiektywnej napotyka na pewne ograniczenia.

W kontekście zaproponowanych przez Maslowa potrzeb, utrzymanie tożsamości jako członek społeczności nie koliduje z kulturą ogólną, ale na poziomie samorealizacji mogą pojawiać się "zgrzyty kulturowe". Głównym tematem dyskusji była przestrzeń socjologii, koncentrująca się na badaniu interakcji między społeczeństwem a przestrzenią fizyczną, uwzględniającą aspekty społeczne, kulturowe i historyczne.

W zakończenie seminarium "Street Life", mikrokosmosy społeczne w świetle kompetencji interkulturowych” stanowiło fascynującą podróż, kształcącą zarówno studentów, jak i wykładowców. Priorytetowym celem prelekcji było rozwijanie umiejętności interkulturowego podejścia do pracy socjalnej, co pozostaje kluczowe w obliczu dzisiejszego zglobalizowanego społeczeństwa.

Organizatorami tego cyklicznego, corocznego spotkania był Zakład Pracy Socjalnej WNSiH AŁ, Zakład Pedagogiki WNSiH AŁ Koło Naukowe Badań Społecznych AŁ, a także Polskie Towarzystwo Socjologiczne, Oddział w Białymstoku.

Relacja: Zakład Pracy Socjalnej

Error

Dnia 15.11.2023 r. odbyła się w Akademii Łomżyńskiej konferencja naukowa pt. „Współczesne filary edukacji”. Konferencja została zorganizowana przez Zakład Pracy Socjalnej i Zakład Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych i Humanistycznych Akademii Łomżyńskiej oraz Komisję Międzyzakładową Pracowników Oświaty i Wychowania NZSS Solidarność z Łomży.

Uroczystego otwarcia konferencji dokonał Rektor Akademii Łomżyńskiej dr hab. Dariusz Surowik, prof. AŁ. Po przywitaniu przybyłych gości i studentów, Rektor podkreślił swoją satysfakcję z podjęcia tego typu problematyki przez naukowców z różnych ośrodków akademickich i różnych instytucji edukacyjnych oraz związków zawodowych reprezentujących nauczycieli.

W konferencji udział wzięło około 200 uczestników. Konferencja podzielona została na dwie części: w pierwszej uczestnicy spotkania zostali zapoznani z różnorodnym spojrzeniem na współczesne filary edukacji przez naukowców z ośrodków akademickich z Krakowa, Białegostoku, Kielc i Łomży, w drugiej przez przedstawicieli instytucji edukacyjnych i związków zawodowych zostały omówione wyzwania i problemy stojące przed współczesną edukacją.

Konferencję rozpoczęło wystąpienie dr hab. Mariusza Zemło, prof. UwB, który przedstawił referat dotyczący znaczenia szkolnego systemu normatywnego w aspekcie funkcjonowania placówek edukacyjnych. Prelegent podkreślał, że jasno określone normy jako istotny element systemu szkolnego zwiększają satysfakcję uczniów z procesu nauki oraz sprzyjają realizacji ich pasji. Także konsekwentne postępowanie nauczycieli oraz skuteczne środki wychowawcze istotnie przyczyniają się do korzystnego postrzegania szkoły przez uczniów.

Dr hab. Tadeusz Sakowicz (UJK) poświęcił prelekcję edukacji w atmosferze deprawacji, gdzie omówił współczesne zagrożenia wynikające z ciągłych zmian prawa oświatowego.

Kolejny prelegent dr hab. Sylwia Jaskuła-Korporowicz, prof. AŁ, zobrazowała problemy edukacji w rzeczywistości hybrydalnej, a więc takiej, która łączy w sobie potencjały wymiaru realnego i wirtualnego. Skupiła uwagę słuchaczy na możliwościach, jaki i zagrożeniach niesionych przez nowe technologie, zarówno w procesie kształcenia jak i wychowania. Przedstawiła również możliwości i konsekwencje wykorzystania sztucznej inteligencji w procesie edukacyjnym,

Dr hab. Leszek Korporowicz, prof. UJ, zapoznał zebranych z przedmiotem aksjologicznych wyzwań edukacji, przed którymi obecnie stoimy. W swojej prelekcji w zajmujący sposób przedstawił zagrożenia powodowane eliminacją wychowania w utylitarnie pojętej i zredukowanej aksjologicznie edukacji.
Na zakończenie podkreślił, iż istoty i atrybutów wartości autotelicznych nie można zastąpić. Godność, honor, miłość odpowiedzialność nie mają substytutów ani zamienników.

Ostatni prelegent dr Tadeusz Kowalewski z Akademii Łomżyńskiej w intersujący sposób zwrócił uwagę na dwa aspekty edukacji dorosłych. W swoim referacie zadał pytanie czy jest to potrzeba, czy też konieczność. W dzisiejszym świecie zmiany technologiczne i społeczne zachodzą w szybkim tempie, ludzie muszą być w stanie dostosowywać się do nowych wyzwań, które wymuszają konieczność poszerzania swoich kwalifikacji przez osoby dorosłe. Edukacja dorosłych może także pomóc im w zdobywaniu nowych umiejętności i wiedzy, które są potrzebne do rozwoju i satysfakcji życiu osobistym.

W panelu dyskusyjnym, który moderowała dr Monika Surawska, udział wzięli: dr Agnieszka Muzyk – dyrektor Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Łomży, dr hab. Joanna Truszkowska prof. AŁ z Kuratorium Oświaty w Białymstoku Delegatura w Łomży, mgr Dorota Dąbrowska – Wicedyrektor Centrum Edukacji Nauczycieli w Łomży, mgr Paweł Piwowarski – Naczelnik Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego w Łomży, mgr Krystyna Orzechowska-Gryguc z  Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w Łomży, mgr Iwona Puciłowska z Komisji Międzyzakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ Solidarność w Łomży oraz dr Ewa Chludzińska – Przewodnicząca Związku Nauczycielstwa Polskiego w Łomży.

W części panelowej zostały omówione zagrożenia współczesnej edukacji, dyskutowano jaki status posiada nauczyciel, omówiono cele i pułapki stojące przed próbami budowania nowych definicji kształcenia i wychowania. Zadawano pytanie jak powinno się kształcić młodego człowieka w poszanowaniu wartości uniwersalnych, bo przecież tylko osoba o prawidłowo ukształtowanym sumieniu i osobowości może i powinna kształcić przyszłe pokolenia Polaków i Polek.

Na zakończenie konferencji dr hab. Sylwia Jaskuła-Korporowicz, prof. AŁ, zgłosiła postulat, aby Centrum Edukacji Nauczycieli oprócz swojej podstawowej działalności polegającej na doskonaleniu zawodowym nauczycieli i wspieraniem ich rozwoju zawodowego zajęło się także szkoleniem rodziców w celu ich wspierania w radzeniu sobie w codziennych kontaktach z własnymi dziećmi w procesie kształcenia. Kończąc konferencję dr Tadeusz Kowalewski podziękował referentom i wszystkim uczestnikom spotkania za ożywioną dyskusję naukową wyrażając nadzieje na podobne konferencje w przyszłości.

Przygotowali: M. Jasińska, T. Kowalewski

Error

12